Медот е вистински медицински деликатес. Покрај тоа што ги содржи речиси сите витамини и минерали, богат е и со антиоксиданси, на кои им ги должи своите антимикробни својства. Медот е најстариот вид засладувач. Медот е познат кај човекот уште од античко време, високо ценета по својата хранлива вредност. Медот се користел и во случај на болест и кога било потребно за задоволување на потребата од слатки.
Пчелите произведуваат мед од нектар и полен и му додаваат бројни вредни материи, а потоа ја складираат оваа „суровина“ во саќе каде медот зрее.
Престижот на медот се релевантни со милениуми, сè до пресвртниот момент во кулинарската историја на светот – откривањето на рафиниран шеќер од шеќерна репка или трска. Кога шеќерот станува значително подостапен и поевтин од медот, медот во голема мера бил исфрлен од употреба.
Иако сè уште се користи, неговата употреба во готвењето е значително ограничена, а главно е наменет за медицински цели и сл.
Тековното глобално производство на мед се проценува на околу 1,2 милиони тони, што е нешто повеќе од 1% од вкупното производство на шеќер.
Нутритивна вредност на медот
Медот е богат со природни шеќери, а содржи и траги од минерали, витамини од групата Б и амино киселини. Покрај тоа, медот содржи природни ароматични материи, скапоцени ензими и гранули од полен.
Просечниот гликемиски индекс на медот е околу 55, што претставува умерена вредност и може да се препорача на дијабетичари во ограничени количини.
Медот е богат со бројни состојки со благотворно дејство врз организмот. Тоа се првенствено шеќери, кои се до 75% (фруктоза, гликоза, сахароза, а остатокот е малтоза и други дисахариди), вода 18%, органски киселини 0,3% (јаболкова, винска, лимонска), ензими, минерали 0, 2 % (железо, бакар, манган, силициум, хлор, калциум, калиум, натриум, магнезиум итн.), витамини Ц и Б комплекс и фитохемикалии (флавоноиди и феноли) кои имаат антиоксидантни својства. Бидејќи во медот има зрна полен, тој содржи и некои протеини.
Медот е двојно посладок од шеќерот бидејќи содржи фруктоза. Обичниот шеќер или сахароза е прво го разложува на гликоза и фруктоза користејќи ензими, т.е. го превртува. Бидејќи медот е веќе природен инвертен шеќер , нашето тело нема потреба да го разградува.
Медот ја подобрува работата на сите органи, ја поттикнува менталната и физичката активност, го зголемува имунитетот и му дава сила на целиот организам, брзо и целосно се апсорбира. Медот ја подобрува отпорноста на организмот на инфекции бидејќи има антисептично дејство.
Покрај тоа, тој е хигроскопски и го врзува и исфрла вишокот вода од телото. Одличен е против кашлица, ја чисти крвта од токсини и помага при анемија бидејќи го поттикнува производството на хемоглобин. Ја подобрува апсорпцијата на лековите и ги прави поефикасни и го штити организмот од нивните штетни остатоци.
Најпознатите видови мед
Во зависност од видот на нектарот од кој се добива, постојат различни видови мед, кои се разликуваат по боја, состав, вкус и мирис. Потемниот мед е побогат со минерали од посветлиот мед.
Секој вид мед е добар за одредени тегоби.
Мед од багрем – помага при респираторни проблеми, делува смирувачки на нервоза и несоница. Најчесто се користи и има најдобар ефект како додаток во чаеви од камилица, маточина и кантарион.
Мед од костен – делува смирувачки на болести на органите за варење, жолчката и црниот дроб. Ја подобрува циркулацијата на крвта и ги штити периферните крвни садови. Најчесто се користи и има најдобар ефект како додаток во чаеви од камилица, шипка и мајчина душица.
Ливадскиот мед – е благ, па затоа е добар за деца како и за постари лица кои боледуваат од некоја акутна или хронична болест. Особено им помага на срцевите пациенти, како и на лицата со низок крвен притисок.
Мед од липа – делува антисептично и смирувачко, а се користи при бронхитис, настинка, поленска треска и помага при искашлување.
Мед од жалфија – одлично делува на ублажување на сува кашлица и настинка, а го олеснува исфрлањето на слузта од душникот и бронхиите.
Хедер мед – помага против ревматизам, болести на уринарниот тракт и бубрезите. Најчесто се користи во чаеви од бреза, камилица и шипка.
Темно шумски мед – кристализира веќе во саќето. Ја корегира анемијата, особено предизвикана од недостаток на железо. Се зема во овошни пијалоци или сокови од цреши, праски или капини. Во неговиот состав нема цветен мед. Се користи и по исцрпеност, по тешки операции. Бремените жени можат да го земаат во текот на целата бременост.
